Nawet

Oddał bym za Ciebie wszystko. Nieprawda. Nie oddałbym. Chciałbym więcej. By się dzielić. To tylko wbity nam w głowę zwrot. Tak pomyślałem, rozparty nad Wisłą poranną, gdy nie szedł obok, prawie nikt. Ktoś wskazał mi dom, w którym mieszkasz i okna. Omijam, jak przyrzekłem. Będę omijał każdy, kolejny. Przyrzekłem.

Zmęczyłem się tym kochaniem. Zamęczam innych. Oni znów zamęczają mnie, swoimi kochaniami. Chyba musi tak być. Dziwni jesteśmy. Mamy ciała, które ktoś nam dał. Mamy duszę, w której postać, coraz mniej wierzymy. Duszę, nie myśl. Tylko ja wciąż wierzę? Tylko ja się modlę? Jedynie ja, mówię zamiatającej zakonnicy, przed Kapucynami, na Loretańskiej: niech będzie pochwalony. I na wieki wieków, Amen? Ja? Grzesznik? Najgorszy. Który będzie nadal grzeszył? I modlił?

Palę w hotelu, gdzie palić nie wolno. Bo piszę. W hotelu, mojego miasta, gdzie na mnie nie czekał nikt. Prawie. Bo w dniu, gdy zabrałem Cię sobie, zabrałem sobie także Ich. Nie ma Was. Na siebie czekam. Kochana.

Nie jestem już erotyczny. Przepraszam. Nie chce mi się, już. Z przyzwyczajenia patrzę na Pornhuba i EMPFlixa. Nie bierze mnie. Coś tam odczuwam. Chyba żal. On nie jest seksualny. Niczym mnie nie zaskoczą. Robiłem to. Cycki, chuje, przyduszają się. Nie wiem po co? Nigdy nie wiedziałem. Jestem nadal uroczy. Mieszam chamstwo z grzecznością. Jak moją krew. Błękit i czerwień. Patrzyłem w oczy kobiecie, która mnie chce, którą znasz. Mogła by być idealna. Nie będzie. Nie dla Ciebie, Goryczo się poświęcam. Nie chcę, wolałbym Ciebie. Nie dla urody, której troszkę Ci brak, a jednak ją masz. Dla siłowania, którego nigdy Ci nie zabraknie.

Komplementują mnie. Tym, o czym wiem. Że jestem inny. Żałują, chcieli by więcej ze mnie. O tym także wiem. Nie każdy inny i nie każdy talent jest cokołem, moja Ty. To nie marnotrawstwo. Jestem nikim. Nie jest mi z tym dobrze. Zrobiłem co mogłem. Nie cofnę się. Nawet dla Ciebie.